«یک» حقیر است برای شمردن زمانی که در کنار ما نبودی!
«یک» حقیر است برای شمردن زمانی که در کنار ما نبودی!
داریم به سالگرد رفتنت نزدیک می شویم. و خواهیم گفت پدر یک سال است که رفت!
اما واقعیت آن است اصلا عدد «یک» توان انعکاس آنچه بر ما در این مدت گذشت را ندارد. یک سال حقیرتر از آن است که بخواهد تلخی این زمان را بیان کند. بهتر است بگویيم که:
◼️ ۱۲ ماه است که لبخندت را ندیده ایم.
◼️ ۵۲ هفته است که آغوشت را گم کرده ایم.
◼️ ۳۶۵ روز است که دلمان به بودنت گرم نیست.
◼️ ۸ هزار و ۷۸۴ ساعت است که حفره ای در قلب ما ایجاد شده و پر نمی شود.
دیگر از ثانیه های بی شمار نمی گویم!
به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد
با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر
هیچ کس! … هیچ کس اینجا به تو مانند نشد
دیدار ما به قیامت. تا بودی با افتخار دستت را می بوسیدم. ولی اگر این بار ببینمت بی گمان لب هایم زیارت گاهی جز پای تو نخواهد داشت.
اینجا حال همه ما نسبتا خوب است. جز دلی که دیگر برایمان دل نمی شود!
به امید دیدار
☑️🎧 شنیدن فایل صوتی پنج ارث هزار میلیاردی که پدر برای ما به یادگار گذاشت
لینک منبع
