جمع‌آوری داده‌های بیومتریک خلافکاران برای جلوگیری از ارتکاب مجدد جرم
یک مجرم با آزادی مشروط در ایالات متحده آمریکا، شهروندی با حقوق محدود محسوب می‌شود. این فرد تنها می‌تواند در دو ایالت رای دهد و نمی‌تواند به صورت قانونی سلاح گرم داشته باشد. حالا دو محقق می‌خواهند هوش مصنوعی توسعه دهند که از ارتکاب دوباره جرم جلوگیری می‌کند.
طبق گفته وزارت دادگستری ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۱۸، بیش از ۸۰ درصد زندانیان ایالتی تا ۹ سال پس از آزادی دوباره مرتکب جرم شده و به زندان بازمی‌گردند. دو محقق علوم رایانه از دانشگاه «پردو» به نام‌های «مارکوس راجرز» و «امیت کربیک» می‌خواهند تحقیقاتی برای رفع این مشکل انجام دهند.
در مقاله منتشر شده از سوی پردو با عنوان «بررسی بهترین راه‌های جلوگیری از ارتکاب مجدد جرم با استفاده از هوش مصنوعی»، به استفاده از چندین گجت پوشیدنی توسط ۱۲۵ فرد آزاد شده با هدف جمع‌آوری اطلاعات اشاره شده:
«هوش مصنوعی با جمع‌آوری اطلاعات سلامتی شامل استرس و ضربان قلب، برای محققان پنجره‌ای به سوی زندگی روزانه افراد با آزادی مشروط باز می‌کند. گوشی‌های هوشمند این افراد نیز اطلاعات را جمع‌آوری خواهند کرد.»
این پژوهش در طی ۴ سال انجام خواهد شد و ۱۲۵ نفر دیگر نیز در یک گروه کنترلی بدون نظارت قرار می‌گیرند. انگیزه متقاعد‌کننده‌ای برای طراحی این سیستم هوش مصنوعی وجود ندارد و امکان ارتکاب مجدد جرم را نمی‌توان مورد بررسی قرار داد، بنابراین ارتباط مستقیمی میان بررسی این رفتار و نظارت روی افراد وجود ندارد.
نرخ ۸۰ درصدی دستگیری مجدد مجرمان در ۹ سال اول پس از آزادی، دلایل زیادی دارد، با این حال متخصصان درباره علت این موضوع سردرگم نیستند. این افراد را باید جز آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه در نظر گرفت. برخلاف افرادی که دوره محکومیت خود را به صورت کامل پشت سر گذاشته‌اند، افراد با آزادی مشروط همچنان تحت نظر دولت قرار دارند. اغلب آن‌ها باید خانه داشته باشند و همچنین شغل خود را حفظ کنند.
این برنامه به صورت داوطلبانه انجام می‌شود و افرادی که در آن شرکت میکنند، از جمع آوری اطلاعات بیومتریک، سلامت، موقعیت و همچنین داده‌های گوشی هوشمند خود اطلاع خواهند داشت. هنوز مشخص نشده که محققان تنها به فایل‌ها دسترسی دارند یا اینکه می‌توانند به دوربین و میکروفن نیز دسترسی داشته باشند.
به ادعای محققان، این سیستم برای شناسایی علائم امکان ارتکاب مجدد جرم طراحی شده و می‌تواند در مراحل اولیه از چنین موضوعی جلوگیری کند. با وجود چنین موضوعی، آن‌ها اطلاعات زیادی جمع آوری میکنند و همچنین به نحوه مداخله در ارتکاب جرم نیز اشاره‌ای نکرده‌اند؛ آیا افراد یک نوتیفیکیشن دریافت میکنند، یک شوک کوچک از طریق گجت پوشیدنی به فرد اعمال می‌شود یا اینکه با پلیس تماس گرفته می‌شود؟
این تحقیق حتی اگر مزیتی داشته باشد، خطرات آن کاملا مشخص است. این پژوهش می‌تواند نظارت گسترده روی افراد را طبیعی جلوه دهد و آن را تبدیل به ابزاری برای کنترل مردم کند.
