معصومه ابتکار: از دیوار سفارت بالا نرفتم

0 0 خواندن این مطلب 3 دقیقه زمان میبرد

خبرگزاری ایرنا: معصومه ابتکار در 13 آبان 1358 شاهد اشغال سفارت آمریکا در تهران به دست دانشجویان پیرو خط امام (ره) و آغاز جریان 444 روز گروگانگیری بوده است. وی در آن زمان دانشجوی سال اول دانشگاه پلی تکنیک تهران بود. از عناصر فعال جنبش سیاسی که برنامه ریزی، سازماندهی و اجرای این حرکت را به عهده داشت.

در آن زمان گروهی از دانشجویان دانشگاه های تهران وارد سفارت سابق آمریکا در تهران شدند، دیپلمات ها و سایر کارکنان حاضر در محل را به گروگان گرفتند و محل سفارت را نیز به اشغال خود درآوردند. دانشجویان بلافاصله در اولین بیانیه خود علت این اقدام را اعتراض به حمایت دولت آمریکا از شاه فراری ایران و پناه دادن به وی اعلام کردند.

آنان اشغال سفارت را حق مسلم خود برای بازداشتن دولت آمریکا از این موضع گیری و مخالفت با انقلاب ایران دانستند ولی دولت آمریکا آن را عملی سزاوار مجازات معرفی کرد.

ابتکار در کتابی به نام «تسخیر» که اولین روایت مکتوب از درون سفارت تسخیر شده آمریکا در تهران است، تمام خاطرات آن سال ها را در 348 صفحه نگاشته است، این کتاب اولین بار به زبان انگلیسی نگارش یافته و در کانادا توسط انتشارات مستقل «تالون بوکز» به چاپ رسیده است.

این مطالب بخش بسیار کوتاهی از خاطرات معصومه ابتکار از آن دوران است.

معصومه ابتکار به عنوان یکی از دانشجویان پیرو خط امام (ره) که در آن سال در تسخیر لانه جاسوسی سهیم بوده است، روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار اظهار داشت:

ما دانشجویانی که محاصره و اشغال سفارت آمریکا را برنامه ریزی و اجرا کردیم، هرگز پیش بینی نمی کردیم که این واقعه بیش از چند ساعت یا حداکثر چند روز طول بکشد. هرگز تصور نمی کردیم که اقدام اعتراض آمیز ما چنین تاثیر عمیقی بر تاریخ سیاسی کشور و منطقه داشته باشد.

او در کتاب تسخیر نوشته است: «وقتی سفارت را اشغال کردیم، آن قدر به درستی عقیده خود ایمان داشتیم که هیچ چیز نمی توانست سد راهمان شود. چند دانشجو به حریم داخلی یک ابرقدرت وارد شدند و آن را تحقیر کردند».

«وقتی محمد یکی از دانشجویان به طرف در اصلی سفارت آمریکا در خیابان طالقانی شتافت، شعارهای الله اکبر و مرگ بر آمریکا در فضا طنین انداخت. در یک چشم به هم زدن، صدها دانشجو جلوی در سفارت تجمع کردند. چند نفر قبلا از دیوارهای سفارت بالا رفته بودند و دیگران جلوی در سعی می کردند از زنجیرهای محافظ عبور کنند. هیچ کس چه در داخل و چه در خیابان نمی دانست چه چیزی در شرف وقوع است.

احتمالا همه از جمله آمریکایی ها فکر می کردند این تنها یک تظاهرات معمولی است. ناگهان در آهنی باز شد و دانشجویان با تمام توان خود شعار می دادند و به داخل هجوم آوردند. دانشجویان با خود می اندیشیدند که بالاخره اراده ملت ستمدیده ما پای در روز روشن نهاد».

به نوشته ابتکار، کمتر از یک ساعت پس از آغاز عملیات، دانشجویان به همه ساختمان ها به جز ساختمان مرکزی نفوذ کردند و آنها را تصرف کرده بودند. پس از چند ساعت تلاش ساختمان مرکزی هم به اشغال دانشجویان درآمد، آنها به سرعت آمریکایی ها را دستگیر و به خارج راهنمایی کردند. تا جایی که ممکن بود کمتر صحبت می کردند و در پاسخ سوالات گروگان ها می گفتند: «این نیروی مردم و نیروی اسلام است.»

ابتکار در پاسخ به این سوال که برخی می گویند شما از دیوار سفارت بالا رفته اید، به خبرنگار گفت: من از دیوار سفارت بالا نرفتم بلکه روز سوم به عنوان مترجم از طرف دانشگاه دعوت شدم و در میان بچه های دانشجوی تسخیرکننده در روز تسخیر نبودم و اینکه می گویند من از دیوار سفارت بالا رفته ام اشتباه است، همانطوری که در کتاب «تسخیر» همه چیز را گفته ام.