«کلاه‌گیس مِریت از موی واقعی انسان ساخته شده بود و همراه با او، درون صندوق چوبی تدفینی دفن شده بود.»
مجله اینترنتی باستان شناس : در سال ۱۹۰۶، باستان‌شناسان هنگام کاوش در مقبره‌ای که مِریت، زن مصری، با همسرش خا (Kha) در آن به خاک سپرده شده بود، در شهر لُکسور (تِب باستانی) این کلاه‌گیس را کشف کردند. این کلاه‌گیس، ساخته‌شده از موی انسان به رنگ قهوه‌ای تیره، با وجود گذشت بیش از سه هزار سال، همچنان به‌سبب روغن‌های معطر مالیده‌شده بر آن، درخشندگی خود را حفظ کرده بود.
اسکیاپارلی باستان شناس ، کلاه‌گیس را درون جعبه‌ای از چوب اقاقیا یافت که نام مِریت بر آن نوشته شده بود. درون این جعبه، دو پایهٔ چوبی که با کتان پوشانده شده بودند، کلاه‌گیس را نگه می‌داشتند. در این مقبرهٔ باشکوه، افزون بر مومیایی‌های خا ــ معمار فرعون آمِن‌هوتپ دوم از دورهٔ پادشاهی نوین ــ و مِریت که با جواهرات آراسته بودند، صندوقچهٔ آرایشی پر از سنجاق‌های مو، تیغ‌های تراش و شانه‌های چوبی نیز قرار داشت.
بیش از ۵۰۰ اثر به‌دست‌آمده از مقبرهٔ خا و مِریت، امروزه در مجموعهٔ موزهٔ مصر در تورینِ ایتالیا نگهداری می‌شود.
مِریت، کلاه‌گیس خود با موهای موج‌دار و از وسط بازشده را بر روی موهای تراشیده یا بسیار کوتاهِ خود قرار می‌داد. گمان می‌رود این موج‌های کوچک، زمانی ایجاد شده باشند که مو در حالت خیس بافته شده و پس از خشک‌شدن، با بازکردنِ بافت‌ها شکل گرفته‌اند.
به‌گفتهٔ موزهٔ مصر، «این‌گونه مدل‌های مو ــ همان‌طور که در نگاره‌ها و پیکره‌های آن دوره دیده می‌شود ــ اغلب با گل‌ها و تاج‌ها آراسته می‌شدند؛ و در میانهٔ دودمان هجدهم بسیار مُد بودند.»
در مصر باستان، میان مردان و زنان اشرافی، استفاده از کلاه‌گیس امری رایج بود. کلاه‌گیس‌ها امکان آراستن موها به شکل‌های پرزرق‌وبرق را فراهم می‌کردند و در عین حال، آنان را از تابش مستقیم خورشید و آلودگی‌هایی چون شپش سر محافظت می‌نمودند. برخی افراد پیش از گذاشتن کلاه‌گیس، موهای خود را کاملاً می‌تراشیدند، و برخی دیگر موهای طبیعی‌شان را کوتاه کرده و زیر کلاه‌گیس باقی می‌گذاشتند.
بر پایهٔ این تحلیل‌ها، پژوهشگران نتیجه گرفتند که مِریت «موهای خود را صاف کرده و شانه زده، سپس آن را با ترکیبی از روغن‌های گیاهی، صمغ گیاهی، بَلسان و موم ــ که میان دندانه‌های شانه نیز یافت شد ــ نرم کرده و به سمت پایین خوابانده است.»
از مصر باستان، شمار زیادی کلاه‌گیس و افزونه‌های مویی تا امروز باقی مانده‌اند؛ کهن‌ترین نمونهٔ شناخته‌شده، به‌گفتهٔ مصرشناس جوآن فِلِچِر، به حدود ۳۴۰۰ پیش از میلاد بازمی‌گردد. فِلِچِر می‌گوید در چند دههٔ اخیر، موضوع مدل‌های موی مصری محبوبیت بیشتری یافته است؛ از این رو، از کلاه‌گیس‌های محفوظی مانند کلاه‌گیس مِریت هنوز می‌توان نکات بسیاری آموخت.
