عمومی

کاوشگر پژوهش حامل دومین موجود زنده به فضا پرتاب و بازیابی شد.

کاوشگر پژوهش حامل دومین موجود زنده به فضا پرتاب و بازیابی شد. پرتاب کاوشگر پژوهش و بازیابی آن، گام بلند دیگری در راستای نزدیک شدن جمهوری اسلامی ایران به اعزام انسان به فضا به شمار می‌رود. کاوشگر پژوهش حامل دومین موجود زنده به فضا پرتاب و بازیابی شد.

به گزارش «تابناک»، سازمان فضایی ایران اعلام کرد: کاوشگر پژوهش در نخستین روز از هفته پژوهش با آخرین محموله زیستی حامل دومین میمون فضایی با نام «فرگام»، بامداد امروز توانست مأموریت زیر مداری خود را با موفقیت کامل پشت سر بگذارد تا جمهوری اسلامی ایران یک گام دیگر به فرستادن انسان به فضا نزدیک‌تر شود.

کاوشگر پژوهش که حامل یک میمون از ‌نژاد رزئوس بود، پس از پیمودن یک مسیر زیرمداری تا ارتفاع ۱۲۰ کیلومتر، در مدت زمان نزدیک پانزده دقیقه، توانست به زمین باز‌گردد و موجود زنده را سالم بازیابی کند.

در طول این مأموریت دانشمندان فضایی کشور توانستند علایم محیطی داخل محموله زیستی از جمله صوت، تصویر، ترکیب گازی و نشانه‌های حیاتی موجود زنده نظیر نوار قلب و شاخص‌های تعیین کننده وضعیت عمومی در طول پرواز زیر مداری را ثبت و کنترل کرده و در ایستگاه‌های زمینی آن‌ها را لحظه به لحظه ببینند.

این اطلاعات دریافتی به متخصصین کشورمان این فرصت را می‌دهد تا در زمینه‌های گوناگون از جمله زیست فضایی، فیزیولوژی، هوافضا و مهندسی پزشکی تحقیقات در حوزه فناوری فضایی تأمین کنند.

پرتاب کاوشگر پژوهش و بازیابی آن، گام بلند دیگری در راستای نزدیک شدن جمهوری اسلامی ایران به فرستادن انسان به فضا به شمار می‌رود.

از ویژگی‌های جدید این کاوشگر، می‌توان به استفاده از پرتابگر با سوخت مایع که به دلیل اعمال سطح شتاب و ارتعاش پایین‌تر بر محموله زیستی نسبت به پرتابگر‌های قبلی جهت مأموریت‌های حامل موجود زنده از قابلیت‌های بالا‌تری برخوردار است اشاره کرد.

به‌کار‌گیری فناوری ضربه‌گیر فرود برای کاهش ضربه وارده به موجود زنده در زمان نشست، حداقل‌سازی زمان جستجو و نجات محموله و پاسخگویی مطلوب چتر نجات در مرحله پایانی پرواز، از دیگر ویژگی‌های کاوشگر پژوهش به شمار می‌رود.

در بهمن ماه سال ۱۳۹۱ دانشمندان ایرانی برای نخستین بار موفق شدند ‌با ‌کاوشگر پیشگام‌ نخستین میمون را به فضا پرتاب کرده و به سلامت بازیابی کنند. با تکرار این موفقیت و دستاوردهای جدید آن، جایگاه جمهوری اسلامی ایران در فناوری زیست ـ فضایی بیش از پیش تثبیت شد.

جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۸۷با پرتاب کاملا مستقل اولین ماهواره ایرانی با نام امید، توانست وارد باشگاه فضایی جهان شود.

محمد ابراهیمی چندی پیش درباره پرتاب کاوشگر‌ها گفته بود: فرستادن فضانورد به مدار زمین در دو مرحله «‌اعزام انسان به زیر مدار و اعزام مداری» تقسیم بندی می‌شود ‌که این طرح هنوز ‌‌رسما آغاز نشده است.

وی مساعد بودن شرایط جوی و آب و هوایی را از جمله الزامات اعزام موجود زنده به فضا دانست و گفت: دومین کاوشگر پیشگام، پرتابی متفاوت از کاوشگر پیشگام یک خواهد داشت.

رئیس پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی سازمان فضایی ایران با بیان اینکه این کپسول زیستی حامل سوخت مایع خواهد بود، ولی کاوشگر آن‌‌ همان کاوشگر پیشگام است، افزود: اکنون عملیات آماده‌سازی چند میمون از ‌نژاد رزئوس در حال انجام است و علاوه بر این تست چند موجود زنده در ابعاد میمون نیز برای اعزام به فضا در دست انجام است.

ابراهیمی در توضیح نوع سوخت حامل فضایی گفت: نوع سوختی که حامل‌های فضایی دارد در دو نوع جامد و مایع است که در پرتاب اولیه میمون فضانورد از سوخت جامد استفاده شد که شتاب بیشتری ایجاد می‌کنند، ولی سوخت‌های مایع شتاب کمتری دارند که برای سلامتی موجود زنده و حفاظت از آن سوخت مناسبتری به شمار می‌رود.

وی تفاوت شتاب در استفاده از سوخت مایع نسبت به سوخت جامد را کاهش حدود ۶۰ درصدی عنوان کرد و گفت: در سوخت مایع، شتاب حامل فضایی ۶۰ درصد کاهش می‌یابد و برای نمونه، اگر در حامل فضایی سوخت جامد شتاب ۱۰ در نظر گرفته شده بود با سوخت مایع این شتاب به حدود ۶ می‌رسد که این مقوله بسیار مفید است و ما را از نظر ساخت فضاپیما آماده‌تر می‌کند.

رئیس پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی سازمان فضایی ایران تأکید کرد: موجود زنده‌ای که قرار است برای بار دوم به فضا فرستاده شود، از‌‌ همان نسل و ‌نژاد میمون پیشگام ـ ‌نژاد رزئوس ـ خواهد بود.

۹ گام برای فرستادن فضانورد ایران به مدار

مدیر پروژه اعزام انسان به فضا، ۹ گام اعزام نخستین فضانورد ایرانی در مدار زمین را موجودات کوچک، موجودات بزرگ، فضانورد به زیرمداری، موجودات کوچک در مدار، بازگشت کپسول زیستی از مدار، آمادگی برای فرستادن کپسول زیستی حاوی انسان به مدار، تست بدون سرنشین و تست با روبات و نهایتا فضانورد در مدار عنوان کرد.

ابراهیمی افزود: میزان موفقیت در پروژه اعزام انسان به فضا به دو عامل «میزان سرمایه‌گذاری در این بخش» و «مدیریت خوب و ظرفیت‌سازی» برای جذب افراد توانمند بستگی دارد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا